De krappe overwinning bij Leopoldsburg had weer wat hoop gegeven om toch nog een woordje mee te spreken in het degradatiedebat. Natuurlijk moest er dan ook geoogst worden tegen Alken, ploeg die zich na een moeizame start vlot naar het midden van het klassement had gespeeld. 

De loodzware kalender van januari had niet veel punten opgebracht. Om zich nog enigszins in het degradatiedebat te mengen restte er geen andere mogelijkheid dan tegen de rechtstreekse tegenstanders die nu volgen de hachelijke situatie proberen recht te zetten.
Alhoewel Marc Indeherberge wat spelers kon recupereren moest hij het toch zien te rooien zonder Claes , Puttenaers en de geschorste Rykx.

Na de knappe prestatie van afgelopen week was de hoop groot dat ook koploper Koersel de drie punten niet op een schoteltje zou toebedeeld krijgen. Noodgedwongen moest er wel aan de basiself gesleuteld worden door de afwezigheid van Puttenaers (gekwetst) en Derwa (ziek).

Dat de groentjes veel vertrouwen hadden geput uit hun gelijkspel tegen Beek lieten ze merken vanaf de eerste minuut. De bezoekers voelden zich de laatste weken een stuk minder in hun sas en dat was er ook nu aan te merken. Halen kregen een paar uitstekende kansen om met een verdiende voorsprong te gaan rusten maar was helaas niet efficiënt genoeg. Tuur Gilissen was er een aantal keer dicht bij. Eerst trapte hij op een doorgestoken bal van Willems net naast, een andere poging werd van kort bij het doel verijdeld door doelman Frederix. 

Na een welgekomen nieuwjaarsdrankje, waarop iedere toeschouwer werd getrakteerd voor aanvang van de partij, hoopte iedere thuissupporter dat ook de spelers hun duit in het zakje zouden doen. Elk punt is vanaf nu immers levensbelangrijk in het teken van het behoud.

Na de verdienstelijke prestaties van de afgelopen weken bleef de puntenoogst in vergelijking te karig. Met de komst van Achel zou Halen in zijn laatste thuiswedstrijd van het jaar daarin trachten verandering te brengen. Gemakkelijker gezegd dan gedaan tegen een ploeg die vlot meedraait in de subtop en bovendien de topschutter van de reeks in zijn rangen telt.

Onze tweede ploeg had vandaag de kans om zich te ontdoen van de laatste plaats in het klassement. Tegenstander Herkol telde immers maar één puntje meer.

Na enkele pijnlijke nederlagen werd Halen meer dan ooit in de rol van underdog gedrongen voor het duel tegen onze naaste buren.  Alles wat we zouden kunnen meepikken leek voor aanvang van de partij pure winst te zijn. 

Het heerlijk milde zonnetje zorgde er voor dat de toeschouwers moeiteloos werden opgewarmd voor aanvang van deze belangrijke partij. Gelukkig maar, want van wat de auteurs tussen de krijtlijnen ons in de beginfase opdisten was er niets om wild enthousiast van te worden. Veel ordeloos spel in het middenveld met uitermate weinig geslaagde combinaties waren een tijdje schering en inslag. De eerste die hieraan iets wou verhelpen was thuisspeler Güvenç. Claes verijdelde zijn verdienstelijke poging. Lang moesten we niet wachten op een tegenreactie. Ömer Özpoyraz werd een echte kwelduivel voor de gastheren met tal van gevaarlijke voorzetten, die telkens doelgevaar opleverden.  Spijtig genoeg kon alleen Jo Blockx één van zijn juweeltjes met het hoofd afronden. Jonas Vandepoel en Tuur Gilissen (op de lat) waren iets minder succesvol. Dat de thuisploeg daarna het evenwicht wat kon herstellen hoefde niet dadelijk een ramp te zijn. Voor dreiging of kansen konden ze nauwelijks zorgen.

In deze zeer belangrijke wedstrijd waarin beide ploegen de kans kregen om zich onderaan het klassement wat meer ademruimte te verschaffen, kreeg Jelle Rykx opnieuw zijn kans in de basis. Hij moest er trachten voor mee te zorgen dat de puntjes in Halen bleven vooraleer zijn schorsing van 2 weken inging als gevolg van zijn rode kaart in Alken.

Na de deugddoende overwinning in Alken had Marc Indeherberge weinig redenen om zijn ploeg te wijzigen. Enkel Schepmans nam zijn plaats centraal in de verdediging terug in.

Halen begon best goed aan de wedstrijd en Özpoyraz liet zich dadelijk opmerken met een aantal gevaarlijke voorzetten van op de rechtse flank. Op eentje had Kryuchkov de beste kans maar zijn kopbal ging net over. Helaas voor ons nam de thuisploeg gaandeweg van toen af de match in handen. Flankaanvaller Bieniek liet eerst nog een reuzekans liggen toen hij alleen voor Claes naast besloot maar toen Schepmans de bal verloor aan Grossi was het even later wel raak. Op het halfuur speelde Vanhoudt de bal te kort in op het middenveld waardoor de aartsgevaarlijke Bieniek weer in het straatje kon worden gestuurd. Schepmans kon hem alleen foutief afstoppen ten koste van een strafschop. Een koud kunstje voor Pellegriti die Claes de verkeerde hoek uitstuurde en voor de 2-0 ruststand zorgde.